اگر ارتفاع پرواز را کمتر شود و دوربین تصویربرداری در زیر یک هواپیمای سرنشین دار قرار گیرد، می توان تصاویری از ارتفاع چند هزار متری سطح زمین ثبت کرد. در این نوع از فتوگرامتری ارتفاع پرواز در محدوده پرواز هواپیما یا به عبارت دیگر بیشتر از  1500  فوت ( 457.2 متر) و کمتر از 4500 فوت( 1371.6 متر) می باشد. به مجموعه فعالیت هایی که بر روی تصاویر هوایی صورت می گیرد تا به نقشه بدست آید، فتوگرامتری هوایی می گویند. در فتوگرامتری هوایی معمولا مناطقی در حد یک شهر و استان درنظر گرفته می شود. اما برای کشوری با وسعت ایران هر چند دهه یکبار تصاویری کامل از سطح کشور نیز اخذ می شود. از آنجایی که در کشور ما متولیان تصویربرداری هوایی سازمان نقشه برداری کشور و سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح می باشند، بدیهی است که این دو سازمان نمی توانند پاسخگوی نیازهای شرکت های مختلف برای مناطقی با وسعت چند هکتار و یا چند هزار هکتار باشند. به همین دلیل می بایست سیستمی بوجود می آمد تا چنین نیازهایی را بتواند برطرف کند.

از طرف دیگر وجود بروکراسی های اداری جهت درخواست تصویربرداری هوایی از ارگان های دولتی و همچنین کمبود سیستم های تصویربرداری هوایی در کشور به دلیل وجود تحریم ها، باعث گردید تا سامانه ای بوجود آید که بتواند نیازهای متقاضیان در این خصوص را برطرف نماید. این سیستم چیزی نبود جز سامانه پهپاد فتوگرامتری.